یک مطلب راهبردی به زبان قابل فهم برای همه:

اگر بانک مرکزی از محل اضافه برداشت بانکها از بانک مرکزی در حساب جاری، به بانکی قرض بدهد ٨ برابر مقدار قرض، نقدینگی رشد می کند.

اضافه برداشت بانکها در حساب جاری در اول خرداد ١۴٠٠ بالغ ٣٠ هزار همت بود و در ٢٧ دی ماه ١١٢ هزار همت، اضافه برداشت ٨٢ هزار همت افزایش یافته است. به زبان ساده ٨ برابر ٨٢ هزار میلیارد تومان، یا معادل ۶۵۶ هزار میلیارد تومان نقدینگی افزایش می یابد.

عدد ٨٢ هزار میلیارد تومان را بانکها چه کرده اند؟ بانکها نباید اضافه برداشت از بانک مرکزی را صرف پرداخت وام به وام گیرندگان کنند بلکه باید با ندادن وام جدید به سرعت طلب بانک مرکزی را پرداخت می کردند. اما آمار بانکها این را نشان نمی دهد در ٩ ماهه بانکها ۶٠ درصد بیشتر از مشابه سال قبل وام پرداخت کرده اند. 

بانکها از یک سو از بانک مرکزی استقراض کرده اند و از سوی دیگر این استقراض را صرف افزایش میزان وام به وام گیرندگان کرده اند. نسبت به اسفند ٩٩ پایه پولی ٢٢ درصد رشد کرده که ٨ واحد درصد آن به سبب استقراض بانکها از بانک مرکزی بوده است.

یک سوم تورم ایجاد شده از اسفند ٩٩ تا کنون به سبب این است که بانکها از بانک مرکزی وام می گیرند و بعد آن را به مردم وام می دهند. راه حل مهار یک سوم تورم سال جاری، این بود که بانکها به جای رشد ۶٠ درصدی وام که در تاریخ بانکداری جهان در طی یکسال بی سابقه است بدهی خود را به بانک مرکزی پرداخت می کردند.

تحلیل جناب همتی در مورد اضافه برداشت بانکها از بانک مرکزی ناقص است ، ایشان از یکسو اضافه برداشت بانکها از بانک مرکزی را به درستی مطرح می کنند اما افزایش ۶٠ درصدی وام بانکها به وام گیرندگان را نادیده می گیرند که نوعی گمراه کردن مخاطب است

بانک مرکزی باید بر مصارف بانکها نظارت می کرد و مانع افزایش ۶٠ درصدی مانده وام بانکی می شد که به این وظیفه خود عمل نکرده است. یک سوم عامل تورم ، عمل نکردن بانک مرکزی به وطائف خود است، بانکها نباید در پرداخت وام حیاتی خودسر داشته باشند که البته دارند.

تا زمانی که بانکها حیاتی خودسر در اقتصاد داشته باشند تورم هست و این بخش از تورم ربطی به تحریم ندارد. همتی فراموش کرد بنویسد یک سوم عامل تورم بانکها هستند که ظاهراً «مدیریت پذیر» نیستند.

پایان/